Storczyk Dendrobium: tajemnice pielęgnacji egzotycznej perły Twojego domu
Dendrobium to fascynująca grupa storczyków, która łączy w sobie egzotyczne piękno, zaskakującą różnorodność i zdolność do adaptacji w warunkach domowych. Ten azjatycki klejnot świata roślin zdobywa coraz większą popularność wśród miłośników kwiatów doniczkowych, oferując niezapomniane doznania estetyczne dla tych, którzy poznają jego sekrety. Ponad 1600 gatunków Dendrobium tworzy botaniczną mozaikę form, kolorów i rozmiarów, stanowiąc wyzwanie dla kolekcjonerów i pasjonatów roślin egzotycznych. Czy można skutecznie uprawiać te orientalne piękności w zwykłym mieszkaniu? Jak zapewnić im warunki, które przełożą się na spektakularne kwitnienie? Niniejszy przewodnik wprowadzi Cię w fascynujący świat storczyków Dendrobium i pokaże, jak stać się ich skutecznym opiekunem.
Fascynujący świat storczyków Dendrobium
Dendrobium to prawdziwy botaniczny kalejdoskop – różnorodność wśród tych storczyków jest zdumiewająca. W ich naturalnym środowisku spotykanym w Azji Południowo-Wschodniej, Australii oraz na wyspach Oceanii, Dendrobium występują jako rośliny epifityczne (rosnące na drzewach) oraz litofityczne (porastające skały). Ich adaptacyjna natura pozwoliła im zasiedlić ekosystemy od wilgotnych lasów deszczowych po stosunkowo suche obszary subtropikalne. Ta zdolność przystosowawcza sprawia, że różne gatunki Dendrobium wymagają odmiennych warunków uprawy.
Budowa i charakterystyczne cechy morfologiczne tych storczyków są równie fascynujące. Rośliny tworzą pseudobulwy – zgrubiałe łodygi magazynujące wodę i składniki odżywcze, które stanowią naturalny mechanizm przetrwania w zmiennych warunkach środowiskowych. Z pseudobulw wyrastają liście – od grubych, mięsistych po cienkie i delikatne, zależnie od gatunku. Kwiaty Dendrobium mogą być drobne, ledwie centymetrowej wielkości, lub imponujących rozmiarów, sięgające kilku centymetrów średnicy. Ich paleta barw obejmuje praktycznie wszystkie kolory tęczy – od śnieżnobiałych, przez delikatne róże, intensywne fiolety, aż po głębokie żółcie i tajemnicze zielenie. Niektóre gatunki produkują pojedyncze kwiaty, podczas gdy inne tworzą spektakularne kwiatostany, na których może rozwinąć się nawet kilkadziesiąt kwiatów jednocześnie.
Wśród najbardziej znanych i dostępnych w uprawie domowej gatunków możemy wyróżnić Dendrobium nobile, charakteryzujące się kompaktowym wzrostem i obfitym kwitnieniem na starszych pędach, oraz Dendrobium phalaenopsis (znane również jako Dendrobium bigibbum), tworzące efektowne kwiatostany przypominające nieco kwiaty falenopsisa. Na uwagę zasługują również Dendrobium kingianum – mniejsze, bardziej odporne na chłód gatunki, idealnie nadające się dla początkujących hodowców, czy eleganckie Dendrobium loddigesii o zwisających pędach pokrytych drobnymi, ale niezwykle urokliwymi kwiatami.
Światło – klucz do bujnego wzrostu i kwitnienia
Zapewnienie odpowiedniego oświetlenia stanowi podstawę sukcesu w uprawie Dendrobium. Te storczyki wymagają jasnego, ale rozproszonego światła przez większość roku. Intensywność światła powinna być dostosowana do konkretnego gatunku – generalnie Dendrobium o grubszych, bardziej mięsistych liściach potrzebują więcej światła niż gatunki o cienkich, delikatnych liściach.
Optymalna ekspozycja okienna dla większości Dendrobium to parapet wschodni lub zachodni, gdzie roślina otrzymuje jasne, ale nie palące światło przez kilka godzin dziennie. Okna południowe mogą być odpowiednie pod warunkiem zastosowania cienkiej firanki lub specjalnej folii rozpraszającej światło, szczególnie w miesiącach letnich, kiedy słońce jest najintensywniejsze. Okna północne są zwykle zbyt ciemne dla większości gatunków Dendrobium, chociaż niektóre odmiany o mniejszych wymaganiach świetlnych mogą tam prosperować, zwłaszcza w jasnych pomieszczeniach.
Symptomy niewłaściwego oświetlenia są dość charakterystyczne. Nadmiar światła objawia się żółknięciem lub czerwienieniem liści, a w skrajnych przypadkach pojawiają się wyraźne oparzenia w postaci brązowych plam. Z kolei niedobór światła prowadzi do wydłużania się nowych przyrostów, które stają się cienkie i wiotkie, liście przybierają ciemniejszy odcień zieleni, a roślina przestaje kwitnąć.
W okresie jesienno-zimowym, gdy dni stają się krótsze, a intensywność światła spada, warto rozważyć doświetlanie storczyków za pomocą specjalnych lamp do uprawy roślin. Nowoczesne lampy LED emitujące pełne spektrum światła są energooszczędne i nie wytwarzają nadmiernej ilości ciepła, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla domowych kolekcji storczyków. Doświetlanie przez 12-14 godzin dziennie może znacząco poprawić kondycję roślin i zwiększyć szanse na obfite kwitnienie.
Podlewanie i wilgotność – balans niezbędny dla zdrowia Dendrobium
Prawidłowe podlewanie Dendrobium wymaga zrozumienia naturalnego cyklu życiowego tych roślin oraz ich pochodzenia. W naturze większość gatunków doświadcza naprzemiennych okresów obfitych opadów i względnej suszy, co należy naśladować w uprawie domowej. Podstawowa zasada podlewania brzmi: lepiej niedolać niż przelać. Nadmiar wody w podłożu szybko prowadzi do gnicia korzeni, co może w krótkim czasie doprowadzić do śmierci całej rośliny.
Metoda sprawdzania wilgotności podłoża jest kluczowa dla prawidłowego nawadniania. Przed podlaniem należy zawsze sprawdzić wilgotność podłoża, wkładając palec na głębokość około 2-3 cm. Jeśli wyczuwalna jest wilgoć, podlewanie należy odłożyć. Można również ocenić wagę doniczki – świeżo podlana będzie znacznie cięższa niż ta z przesuszonym podłożem. Bardziej zaawansowani hodowcy mogą korzystać z higrometrów do podłoża, które dają dokładny odczyt wilgotności.
Technika podlewania ma równie istotne znaczenie. Najlepiej podlewać storczyki rano, co pozwala nadmiarowi wody odparować w ciągu dnia i zmniejsza ryzyko rozwoju chorób grzybowych. Wodę należy wlewać bezpośrednio do podłoża, unikając moczenia liści i pseudobulw. Dobrą praktyką jest pozwolenie wodzie swobodnie przepłynąć przez podłoże i odpłynąć, co pomaga wypłukać nagromadzone sole mineralne. Po 15-20 minutach należy opróżnić podstawkę z nadmiaru wody, aby uniknąć zalegania wilgoci.
Częstotliwość podlewania zależy od wielu czynników, takich jak pora roku, temperatura w pomieszczeniu, wilgotność powietrza, rodzaj podłoża oraz faza wzrostu rośliny. W okresie aktywnego wzrostu, zwykle od wiosny do wczesnej jesieni, Dendrobium potrzebują regularniejszego podlewania – zazwyczaj co 5-7 dni. W okresie spoczynku, przypadającym na późną jesień i zimę, częstotliwość podlewania należy znacząco ograniczyć, niekiedy do jednego podlania na 2-3 tygodnie.
Oprócz właściwego podlewania, kluczowym aspektem uprawy Dendrobium jest zapewnienie odpowiedniej wilgotności powietrza. W większości mieszkań poziom wilgotności jest zbyt niski dla optymalnego wzrostu storczyków, zwłaszcza w sezonie grzewczym. Idealna wilgotność dla większości gatunków Dendrobium mieści się w przedziale 50-70%. Aby zwiększyć wilgotność w otoczeniu rośliny, można zastosować kilka skutecznych metod: ustawić doniczkę na podstawce wypełnionej wilgotnym keramzytem (tak, aby dno doniczki nie miało bezpośredniego kontaktu z wodą), zgrupować rośliny, co tworzy mikroklimat o podwyższonej wilgotności, lub wykorzystać nawilżacze powietrza, które są najbardziej efektywnym rozwiązaniem.
Temperatura i sezonowość – cykl, który należy respektować
Storczyki Dendrobium wykazują wyraźną sezonowość wzrostu, którą należy uwzględnić w ich uprawie domowej. Rozumienie i respektowanie naturalnego cyklu życiowego tych roślin jest kluczem do sukcesu, szczególnie jeśli zależy nam na regularnym i obfitym kwitnieniu.
Większość gatunków Dendrobium preferuje wyraźną różnicę temperatur między dniem a nocą, co stymuluje inicjację kwiatów. Dzienna temperatura powinna oscylować w granicach 20-25°C, podczas gdy nocne spadki do 15-18°C będą korzystne dla zdrowia i kwitnienia roślin. Taka amplituda temperatur naśladuje naturalne warunki, w których ewoluowały te storczyki.
Istotne jest rozróżnienie wymagań temperaturowych różnych grup Dendrobium. Gatunki pochodzące z wyższych wysokości, takie jak Dendrobium nobile czy Dendrobium kingianum, wymagają wyraźnego okresu chłodu w czasie spoczynku. Dla tych roślin temperatura zimowa może spadać nawet do 10-12°C bez żadnych negatywnych konsekwencji – wręcz przeciwnie, taki chłodny okres jest niezbędny do inicjacji pąków kwiatowych. Z drugiej strony, gatunki tropikalne, jak Dendrobium phalaenopsis, preferują bardziej stabilne, ciepłe warunki przez cały rok, z minimalną temperaturą nie niższą niż 18°C.
Okres spoczynku, przypadający zwykle na późną jesień i zimę (od listopada do lutego na półkuli północnej), charakteryzuje się nie tylko obniżoną temperaturą, ale również ograniczonym podlewaniem i wstrzymaniem nawożenia. W tym czasie roślina wchodzi w stan fizjologicznego odpoczynku, przygotowując się do intensywnego kwitnienia w kolejnym sezonie. Gatunki, które wymagają wyraźnego okresu spoczynku, jak Dendrobium nobile, należy w tym czasie trzymać w chłodniejszym pomieszczeniu i podlewać bardzo oszczędnie – tylko tyle, by pseudobulwy nie zaczęły nadmiernie marszczenia się.
Po okresie spoczynku, wraz z wydłużaniem się dnia i wzrostem temperatur (zazwyczaj od marca), Dendrobium wchodzą w fazę aktywnego wzrostu. Jest to czas, gdy rośliny tworzą nowe pędy, liście i korzenie. W tym okresie storczyki potrzebują więcej wody, regularnego nawożenia i jasnego światła. Temperatura dzienna może wzrosnąć do 25-28°C, co przyspieszy wzrost nowych przyrostów.
Podłoże i przesadzanie – fundament zdrowego systemu korzeniowego storczyka
Odpowiednie podłoże stanowi podstawę zdrowia storczyka Dendrobium, wpływając bezpośrednio na rozwój systemu korzeniowego, a tym samym na ogólną kondycję rośliny. Jako epifity, większość gatunków Dendrobium wymaga lekkiego, przewiewnego podłoża, które doskonale odprowadza wodę, a jednocześnie zapewnia odpowiednią wilgotność korzeniom.
Idealna mieszanka dla Dendrobium powinna składać się głównie z kory sosnowej średniej granulacji (8-15 mm), stanowiącej około 60-70% objętości. Korę warto uzupełnić włóknem kokosowym (15-20%), które pomaga utrzymać optymalną wilgotność, oraz perlitem lub pumeksem (10-15%), które zwiększają przepuszczalność i napowietrzenie podłoża. Niektórzy hodowcy dodają również niewielkie ilości węgla drzewnego (około 5%), który ma właściwości bakteriostatyczne i pomaga utrzymać podłoże w dobrej kondycji przez dłuższy czas.
Przy komponowaniu podłoża należy uwzględnić specyficzne wymagania różnych gatunków Dendrobium. Odmiany pochodzące z chłodniejszych regionów górskich, które naturalnie doświadczają wyraźnych okresów suszy, preferują podłoże o szybszym czasie schnięcia, z większą zawartością materiałów nieorganicznych. Z kolei gatunki z wilgotnych lasów tropikalnych będą lepiej rosły w podłożu zawierającym więcej komponentów zatrzymujących wilgoć, jak mech torfowiec (Sphagnum) czy włókno kokosowe.
Przesadzanie Dendrobium powinno odbywać się regularnie, zazwyczaj co 2-3 lata, gdy podłoże zaczyna się rozkładać, a jego struktura ulega zagęszczeniu, co ogranicza dostęp powietrza do korzeni. Najlepszym momentem na przesadzanie jest początek okresu wzrostu, zwykle wczesna wiosna, gdy roślina zaczyna wykazywać oznaki nowej aktywności. Przesadzanie po kwitnieniu pozwala storczyklowi wykorzystać pełnię sezonu wegetacyjnego na zakorzenienie się w nowym podłożu.
Podczas przesadzania należy dokładnie obejrzeć system korzeniowy i usunąć wszystkie martwe, zgniłe lub uszkodzone korzenie. Zdrowe korzenie Dendrobium są jędrne, jasnozielone lub białawe na końcach. Nowa doniczka powinna być tylko nieznacznie większa od poprzedniej – przesadzenie do zbyt dużego pojemnika może prowadzić do problemów z nadmierną wilgotnością podłoża.
Warto zwrócić uwagę na rodzaj doniczki. Dla większości Dendrobium najlepsze są przezroczyste doniczki plastikowe z licznymi otworami drenażowymi, które pozwalają monitorować stan korzeni i zapewniają doskonałe napowietrzenie. Ceramiczne doniczki są cięższe i stabilniejsze, co jest istotne dla gatunków tworzących wysokie pseudobulwy, jednak wolniej schną i nie pozwalają obserwować stanu korzeni.
Nawożenie i dokarmianie – zbilansowana dieta dla bujnego wzrostu Dendrobium
Prawidłowe nawożenie ma fundamentalne znaczenie dla zdrowia i obfitego kwitnienia storczyków Dendrobium. Jako rośliny epifityczne, w naturze Dendrobium pozyskują składniki odżywcze z pyłu, opadłych liści i innych materiałów organicznych gromadzących się wokół ich korzeni. W uprawie domowej musimy dostarczać te substancje w formie nawozów.
Zbilansowany program nawożenia powinien uwzględniać zmieniające się potrzeby rośliny w różnych fazach wzrostu. W okresie intensywnego rozwoju (wiosna-lato) Dendrobium potrzebuje nawozu o wyższej zawartości azotu (N), który stymuluje wzrost nowych pędów i liści. Proporcje NPK mogą wynosić wtedy np. 20-10-10. Gdy przyrosty zaczynają dojrzewać (późne lato-wczesna jesień), warto przejść na nawóz o większej zawartości fosforu (P) i potasu (K), np. 10-30-20, który wspomaga formowanie pąków kwiatowych i przygotowuje roślinę do zimy.
Częstotliwość nawożenia zależy od intensywności wzrostu i warunków środowiskowych. W okresie aktywnego rozwoju nawożenie co 2 tygodnie jest zwykle wystarczające. Zawsze należy stosować roztwór o połowę słabszy niż zalecany przez producenta – lepiej nawozić częściej słabszym roztworem niż rzadziej stężonym. W okresie spoczynku (późna jesień-zima) nawożenie należy ograniczyć lub całkowicie wstrzymać, w zależności od gatunku.
Oprócz standardowych makroelementów (azot, fosfor, potas), storczyki potrzebują również mikroelementów, takich jak magnez, wapń, żelazo, mangan i cynk. Warto wybierać nawozy specjalistyczne do storczyków, które zawierają pełen kompleks niezbędnych składników odżywczych w odpowiednich proporcjach. Dobrą praktyką jest również stosowanie przemiennie różnych rodzajów nawozów, co pomaga zapobiegać ewentualnym niedoborom poszczególnych pierwiastków.
Szczególną uwagę należy zwrócić na jakość wody używanej do przygotowywania roztworu nawozowego. Woda o wysokiej zawartości wapnia (twarda woda) może powodować odkładanie się osadów mineralnych w podłożu i na korzeniach. W takim przypadku warto rozważyć użycie wody deszczowej, przegotowanej lub filtrowanej. Regularnie, co 4-6 tygodni, zaleca się przepłukiwanie podłoża czystą wodą, co pomaga wymyć nagromadzone sole mineralne.
Obserwacja reakcji rośliny na nawożenie jest kluczowa dla dostosowania programu dokarmiania. Zbyt intensywne nawożenie może prowadzić do uszkodzenia korzeni, zahamowania wzrostu i zwiększonej podatności na choroby. Symptomy przenawożenia to brązowienie końcówek korzeni, ciemnozielone, wiotkie liście oraz ogólne zahamowanie wzrostu. Z kolei niedobór składników odżywczych objawia się bladymi, żółknącymi liśćmi, słabym wzrostem i brakiem kwitnienia.
Rozmnażanie storczyków Dendrobium – metody powielania kolekcji
Rozmnażanie storczyków Dendrobium w warunkach domowych może być satysfakcjonującym sposobem na powiększenie kolekcji oraz dzielenie się roślinami z innymi miłośnikami storczyków. Choć proces ten wymaga cierpliwości i odpowiedniej wiedzy, nawet początkujący hodowcy mogą osiągnąć sukces, stosując właściwe techniki.
Podział rośliny to najprostsza i najskuteczniejsza metoda rozmnażania Dendrobium w warunkach domowych. Najlepiej wykonać go podczas przesadzania, gdy roślina rozrasta się i tworzy wyraźne kępy pseudobulw. Każda nowa roślina powinna zawierać co najmniej 3-4 zdrowe pseudobulwy, z czego przynajmniej jedna powinna być młoda, z ostatniego sezonu wzrostowego. Taka liczba zapewnia nowej roślinie wystarczające zasoby energetyczne do przetrwania okresu adaptacji i rozpoczęcia samodzielnego wzrostu.
Podczas podziału należy używać sterylnych narzędzi, a miejsca cięcia można posypać cynamonem, który działa jako naturalny środek grzybobójczy. Podzielone rośliny należy posadzić w świeżym podłożu i traktować je jak młode okazy – zapewniając stabilną wilgotność, umiarkowaną temperaturę i rozproszone światło. Pierwsze tygodnie po podziale są krytyczne dla zakorzenienia się nowych roślin, dlatego należy unikać stresu związanego z przesuszeniem lub przechłodzeniem.
Inną metodą rozmnażania jest wykorzystanie keiki – naturalnych rozmnóżek, które niektóre gatunki Dendrobium, szczególnie z grupy nobile, spontanicznie tworzą na swoich pseudobulwach. Keiki to miniaturowe rośliny z własnymi liśćmi i korzeniami, które rozwijają się w miejscach węzłów na dojrzałych pseudobulwach. Gdy keiki rozwinie kilka korzeni o długości co najmniej 3-5 cm, można je delikatnie odciąć od rośliny matecznej i posadzić w małej doniczce wypełnionej delikatnym podłożem dla storczyków.
Niektóre gatunki Dendrobium mogą również być rozmnażane przez sadzonki wierzchołkowe. Technika ta polega na odcięciu górnej części młodej, zdrowej pseudobulwy wraz z liśćmi i umieszczeniu jej w wilgotnym środowisku, które sprzyjać będzie ukorzenianiu. Jest to jednak metoda bardziej zaawansowana i mniej niezawodna niż podział rośliny czy wykorzystanie keiki.
Warto podkreślić, że młode rośliny, niezależnie od metody rozmnażania, potrzebują szczególnej opieki przez pierwszy rok życia. Należy zapewnić im stabilne warunki, ochronę przed ekstremalnymi temperaturami i bezpośrednim słońcem oraz regularne, ale ostrożne podlewanie. Nawożenie powinno być rozpoczęte dopiero po pojawieniu się wyraźnych oznak wzrostu, zawsze w stężeniu niższym niż dla roślin dorosłych.
Walka z chorobami i szkodnikami – ochrona zdrowia storczyka
Dendrobium, podobnie jak inne storczyki, mogą paść ofiarą różnych chorób i szkodników, szczególnie gdy warunki uprawy nie są optymalne. Wczesne wykrycie problemów i szybka reakcja są kluczowe dla skutecznego leczenia i ochrony roślin. Regularna obserwacja stanu liści, pseudobulw i korzeni pozwala na identyfikację potencjalnych zagrożeń, zanim spowodują poważne szkody.
Najczęstsze choroby grzybowe dotykające Dendrobium to czarna zgnilizna (powodująca ciemne, wodniste plamy, które szybko się powiększają) oraz szara pleśń (tworząca charakterystyczny szary nalot na uszkodzonych tkankach). Obie te choroby są związane z nadmierną wilgotnością i słabą cyrkulacją powietrza. Leczenie polega na natychmiastowym usunięciu zainfekowanych części rośliny, ograniczeniu podlewania oraz zastosowaniu odpowiednich fungicydów. Profilaktyka obejmuje zapewnienie dobrej wentylacji, unikanie zraszania liści i kwiatów, szczególnie wieczorem, oraz stosowanie sterylnych narzędzi podczas pielęgnacji.
Infekcje bakteryjne objawiają się najczęściej mokrymi, żółtymi lub brązowymi plamami na liściach, które szybko się powiększają i mogą prowadzić do całkowitego zniszczenia tkanki. Bakteriozy są trudniejsze do leczenia niż choroby grzybowe, dlatego kluczowa jest profilaktyka i wczesna interwencja. Zainfekowane części rośliny należy bezwzględnie usunąć, a narzędzia używane do cięcia zdezynfekować alkoholem lub nad płomieniem.
Wśród szkodników największym zagrożeniem dla Dendrobium są przędziorki, tarczniki, wełnowce i mszyce. Przędziorki, prawie niewidoczne gołym okiem, można rozpoznać po charakterystycznych drobnych, jasnych punkcikowaniach na liściach oraz delikatnej pajęczynie na spodniej stronie liści. Walka z nimi polega na zwiększeniu wilgotności powietrza (przędziorki preferują suche środowisko) oraz stosowaniu preparatów akarycydowych.
Tarczniki i wełnowce to szkodniki, które osiadają na różnych częściach rośliny, tworząc charakterystyczne kolonie przypominające watu lub białe, płaskie „łuski”. Można je usuwać mechanicznie, przecierając zaatakowane miejsca wacikiem nasączonym alkoholem izopropylowym, a w przypadku silniejszych inwazji stosować systemiczne insektycydy.
Mszyce atakują głównie młode, soczyste części rośliny, wysysając soki i powodując deformacje. Można je zwalczać preparatami zawierającymi pyretryny lub oleje neem, które są stosunkowo bezpieczne dla środowiska domowego.
W walce ze szkodnikami i chorobami warto stosować zasadę stopniowania środków – zaczynając od najmniej inwazyjnych metod, takich jak ręczne usuwanie szkodników czy stosowanie domowych preparatów (np. roztwór mydła potasowego), a dopiero w przypadku silniejszych inwazji sięgać po chemiczne środki ochrony roślin. Zawsze należy przestrzegać zaleceń producenta dotyczących stężenia i częstotliwości stosowania preparatów.
Zdrowe Dendrobium ma naturalne mechanizmy obronne, które pomagają mu opierać się chorobom i szkodnikom. Zapewnienie optymalnych warunków uprawy – odpowiedniego światła, temperatury, wilgotności i nawożenia – jest najlepszą profilaktyką, wzmacniającą odporność rośliny i zmniejszającą ryzyko problemów zdrowotnych.
Sekrety kwitnienia Dendrobium – jak zapewnić spektakularny efekt?
Kwitnienie Dendrobium to kulminacja wysiłków hodowcy i prawdziwa nagroda za troskliwą opiekę. Aby cieszyć się regularnym i obfitym kwitnieniem, konieczne jest zrozumienie czynników, które je inicjują i wspierają. Każdy gatunek Dendrobium ma nieco inne wymagania dotyczące stymulacji kwitnienia, ale istnieją pewne uniwersalne zasady, które zwiększają szanse na spektakularny efekt.
Kluczowe znaczenie okresu spoczynku dla wielu gatunków Dendrobium, szczególnie z grupy nobile, nie może być przecenione. Ten czas fizjologicznego odpoczynku, charakteryzujący się niższą temperaturą, ograniczonym podlewaniem i wstrzymaniem nawożenia, jest niezbędny do inicjacji pąków kwiatowych. Dla Dendrobium nobile okres spoczynku powinien trwać około 6-8 tygodni, z temperaturą nocną spadającą do 10-13°C. W tym czasie rośliny należy podlewać bardzo oszczędnie, tylko tyle, by zapobiec nadmiernemu marszczeniu się pseudobulw.
Różnica temperatur między dniem a nocą również stymuluje kwitnienie. Spadek temperatury o 5-8°C w nocy naśladuje naturalne warunki górskich regionów, z których pochodzą niektóre gatunki Dendrobium, i może być silnym bodźcem do tworzenia pąków kwiatowych. Warto pamiętać, że tropikalne gatunki, jak Dendrobium phalaenopsis, mają mniejsze wymagania co do różnicy temperatur i okresu spoczynku.
Odpowiednie nawożenie w okresie poprzedzającym kwitnienie ma istotny wpływ na jego obfitość i jakość. Późnym latem i wczesną jesienią, gdy pseudobulwy dojrzewają, warto zastosować nawóz o zwiększonej zawartości fosforu i potasu, które wspierają formowanie pąków kwiatowych i wzmacniają rośliny przed okresem spoczynku. Niektórzy hodowcy stosują specjalne nawozy do stymulacji kwitnienia, zawierające mikroelementy takie jak bor, który odgrywa istotną rolę w procesach reprodukcyjnych roślin.
Po zakończeniu kwitnienia pojawia się pytanie o postępowanie z łodygami kwiatowymi. W przypadku większości gatunków Dendrobium zaleca się usunięcie przekwitłych łodyg, przycinając je u podstawy. Wyjątek stanowią niektóre gatunki, jak Dendrobium nobile, które mogą kwitnąć ponownie na tych samych pseudobulwach w kolejnych latach. W ich przypadku łodygi kwiatowe należy pozostawić, o ile są zdrowe i zielone.
